ฉันได้พวงกุญแจตุ๊กตาห้อยกระเป๋ามาพวงหนึ่ง ทำให้หวนนึกถึงเมื่อครั้งยังเป็นเด็กเล็ก ฉันดูแลตุ๊กตาตุ๊กตุ่นอย่างดี เสมือนเพื่อนคนหนึ่ง และไม่ใช่เพียงตุ๊กตา รวมทั้งสิ่งอื่นๆ ด้วย ราวกับสิ่งของเหล่านั้นเป็นคนในครอบครัว ที่เติบโตเคียงข้างหรือคู่กันมากับฉัน ลืมตา หลับตา และมีลมหายใจ

บางที หนังสือที่อยู่บนชั้นตรงนั้นคงเบื่อ เหงา เป็นเหตุผลที่ทำให้ฉันหยิบมาอ่าน สีโปสเตอร์ที่แห้งอยู่นานแล้ว บางทีก็อาจจะอยากระบายแต่งเติม ให้เป็นผลงานที่สวยงามบ้าง ฉันจึงหากระดาษ พู่กัน

และทำให้สีเป็นรูปภาพ นี่ยังไม่นับดวงดาว ดวงจันทร์ จนจักรวาล และบรรดาพืชพรรณเหล่าสัตว์ทั้งหลาย ทั้งที่ฉันรู้จักชื่อและไม่รู้จัก ทั้งเล็กและใหญ่

หรือแม้แต่อารมณ์ ความรู้สึกนึกคิด ทั้งของผู้คน ตัวเราเอง และสัตว์อื่น ที่แผ่กระจายจนสิ่งไม่มีชีวิตอาจสะสมไว้ กระทั่งมากพอจนสะท้อนความรู้สึกออกมาบ้าง

เราไม่ได้เติบโตลำพังคนเดียวหรอกนะ มีสิ่งใดสิ่งหนึ่งหรือหลายสิ่งอยู่กับเราด้วยเสมอ เติบโตพร้อมๆ  กันไปกับเรา และช่วยเหลือดูแลเราอยู่เงียบๆ ไม่รู้ตัว หรือชักชวนให้เล่น สนุกสนาน ร่าเริง เป็นสุข

นี่เอง วันหนึ่งนานมาแล้ว

เมื่อยังเป็นเด็กเล็กๆ

ฉันจึงเริ่มคิด

"อยากให้ทุกสิ่งในโลกนี้มีชีวิต"